علوم رفتاری و مدیریت اسلامی

آن چه امروزه به نام علوم رفتاری مورد توجه دانشمندان و علمای رفتار در سازمان هست چیزی جز وسیله ای برای افزایش کارایی و اثر بخشی نیست. به عبارت بهتر علمای رفتار، به رفتار به عنوان یک وسیله برای رسیدن به هدف کارایی و اثر بخشی نگاه می کنند. حال آن که در مدیریت اسلامی تعالی اخلاق یک هدف است برای قرب به خدا؛ با این فرض سوالی که در این مقاله مطرح است و سعی می شود تا حدودی به آن پاسخ داده شود این است که ابزار مدیریت اسلامی برای افزایش کارایی و اثر بخشی که نیاز حیاتی بشر است چیست؟ اسلام چه راه کارهایی را برای عدم استفاده ابزاری از رفتار در حین رسیدن به اهداف سازمان و مدیریت پیش بینی کرده است؟ اصولا چنین راه کارهایی برای رسیدن به اهداف سازمان و مدیریت در بنگاه های اقتصادی هست یا علمای دین با استفاده از فقه غنی و تعالیم حیات بخش اسلام می باید این راه کارهای عملی را برای سازمان های امروزی تبیین و بیان دارند؟